Zaterdag Port Alberni naar Tofino.
s Nachts had het even geregend, maar we werden wakker met een zonnetje Rustig ons boeltje gepakt en vertrokken naar de andere kant van de bergen. Het was opvallend rustig op de weg, waarschijnlijk ivm zaterdag. 1e stop was bij Wallie Creek. Daar kon je op de rotsen klimmen, welke uitsleten waren door de rivier. Volgende stop moest Lake Kennedy zijn, een aanrader. De alarmbellen moesten al gaan rinkelen toen er geen afslagbordje stond. Op het parkeerterrein, verboden om te kamperen, stonden 4 auto's, allen kampeerders, en van het slag dat je wist dat je in hippieland was aangekomen. Ze waren in de flowerpowertijd blijven steken. Bakje koffie gedronken op het strand en weer verder, op naar Ucluet of iets dergelijks. Daar was volgens de kaart een mooie wandeling van 3 km. Aangekomen, geparkeerd, de Ecco's aan en gaan. Mooie vergezichten over de Pacific Rim en geen walvis in zicht. Volgens de kaart kwamen die daar regelmatig. Kennelijk hadden ze allemaal die kaart niet gelezen. Bij een oude vuurtoren maar weer eens de rotsen beklommen, het blijft leuk en D. kan zo mooie actiefotos maken. Voor ons liep steeds een klef stelletje ( ouder dan ons) en bij elke stop moest er gezoend, gefriemeld en een selfie gemaakt worden. Zeker 2de kans. Afijn, op een gegeven moment zag D. een witte stip op een verre rots, wat is dat toch. Met de camera gepoogd het onbekende object dichterbij te krijgen, met wisselend resultaat. Het is een vogel, nee juh een visser, in ieder geval geen walvis. Bij elk uitzichtpunt kwamen we wat dichter bij de rots, alhoewel het nog steeds meer dan honderd meter de zee in was. Uiteindelijk bleek het een kalende egel te zijn, daar ook wel bekend als de Bald Eagle. Een redelijke foto van deze bijna uitgestorven diersoort kunnen maken, voordat hij van de rots te pletter zou slaan in de zee, ze kunnen namelijk niet vliegen, maar denken van wel.. Er schijnen ook zeeleeuwen daar rond te zwemmen, maar helaas. Een stel NL 'ers vertelde dat ze 3 bultruggen hadden gezien en een stel otters en zeeleeuwen. Had hen bijna van de klif gegooid, toen ze vertelden dat dit bij de rondvaart was, die hebben wij nog te goed. De wandeling bleek uiteindelijk 4 km te zijn geweest, 4 erg mooie en leuke kms. Hierna in het dorp een lekkere maaltijd genuttigd en toen naar Tofino. Eerst inchecken bij de boottocht, D. had het snode plan gevat om met een rubberboot te gaan en vroeg of mijn postuur mogelijk een probleem zou zijn. Gelukkig vond de schone dame van de verhuurder van niet, voor Amerikaanse dan wel Canadese begrippen was ik alleen maar GROOT. Op naar de camping, onderweg waren we al een groot aantal campers tegen gekomen en in Tofino bleek wel waarom, alles was vol. Gelukkig had D. geboekt dus wij hadden een plekje Voor de romantiek nog een strandwandeling gemaakt, veel zand en schelpen, en nog een bruidspaar welke de trouwfotos aan het schieten waren. Bij de camper de openhaard weer ontstoken en kipfilet gebraden, samen met een eigengemaakte tomatensoep, was dit onze culinair hoogstaande maaltijd weer voor vandaag D. nog een wijntje en ik een flesje water. Morgen wordt regen voorspeld, hopelijk laten de whales zich daardoor niet verjagen, het zijn verdorie zeedieren. Tot morgen.
